Mimo iż mefedron (4-metylometkatynon, 4-MMC) to stosunkowo nowy stymulant, błyskawicznie zyskał sobie miano jednej z najgroźniejszych używek. Ma podobne działanie do ecstasy, amfetaminy czy kokainy, a kosztuje mniej niż one. Między innymi z tego powodu cieszy się dużym powodzeniem wśród młodzieży, która często sięga po mefedron na imprezach. Dlaczego budzi taką obawę wśród lekarzy? Jak przebiega odwyk od tego narkotyku, a także jakie są skutki uboczne przyjmowania go przez dłuższy czas? I w końcu – jak można leczyć uzależnienie od mefedronu?
Mefedron hyperreal 4-MMC – dlaczego jest tak niebezpieczny?
4-MMC, potocznie określany jako mefa, może uzależnić już od pierwszej dawki. Jako substancja psychoaktywna błyskawicznie pobudza. Daje zastrzyk energii, wprawia w euforię, dodaje pewności siebie, prócz tego popycha do nawiązywania nowych kontaktów. Osoba będąca pod jego wpływem nieobeznanym wydaje się duszą towarzystwa. Zdradzają ją jednak charakterystyczne objawy takie jak nadpotliwość („poty mefedronowe”), oczopląs, słowotok, rozszerzone źrenice czy szczękościsk. Typowy symptom to również nieprzyjemny zapach z ust.
Długotrwałe przyjmowanie używki wycieńcza organizm, ponieważ narkoman nie czuje łaknienia. Traci na wadze, doskwiera mu bezsenność, pojawiają się urojenia, stany lękowe czy psychozy.
Odstawienie mefedronu – objawy
Mefedron ma wyjątkowo duży potencjał uzależniający zarówno psychicznie, jak i fizycznie. Przyjęcie dawki skutkuje natychmiastową produkcją dopaminy, serotoniny oraz proenkafiliny. Z tego powodu nagłe odstawienie narkotyku doprowadza do tzw. zjazdu. Skutki odcięcia od używki są tak uciążliwe, że nałogowcy pragną jak najszybciej znaleźć się pod jej wpływem. Poza bezsennością, smutkiem, poczuciem beznadziei czy bezsilności pojawiają się także nudności oraz wymioty.
Narkomani nie odczuwają głodu, a brak apetytu szybko osłabia organizm. Do występujących symptomów odstawienia dołączają krwawienia z nosa. Typowe dla zespołu abstynencyjnego po mefedronie są również stany depresyjne oraz paranoiczne. Chory wymaga specjalistycznej pomocy lekarskiej, inaczej głód narkotykowy może ponownie popchnąć go w stronę używki. Powinien przejść kompleksową procedurę oczyszczania organizmu, czyli detoks.
Detoks od mefedronu – jak wygląda regeneracja organizmu po mefedronie?
Pełna detoksykacja to najważniejszy krok w terapii uzależnienia od mefedronu. Odtruwanie ciała pacjenta skupia się na likwidowaniu nieprzyjemnych symptomów odstawienia. To fizyczne objawy, które bardzo często doprowadzają do ponownego sięgnięcia po narkotyk, ponieważ nałogowiec nie chce fizycznie cierpieć.
Detoks po środkach pobudzających poprzedza dokładny wywiad medyczny oraz ocena ogólnego stanu zdrowotnego uzależnionego. Następnie pacjent otrzymuje odpowiednio dobrane środki farmakologiczne. Leki oczyszczają organizm z pozostałości substancji psychoaktywnej. Aby mefedron mógł całkowicie zniknąć z ciała, lekarze podają choremu środki objawowe, które zmniejszają symptomy odstawienia, a oprócz tego zwalczają głód narkotykowy.
W wybranych przypadkach do farmakoterapii dochodzą tzw. kroplówki, czyli procedura przetoczenia pacjentowi płynów infuzyjnych. Ich podstawowe zadanie to uzupełnienie płynów oraz wzmocnienie organizmu osłabionego narkotykiem. Podanie kroplówek ustala indywidualnie lekarz prowadzący. Ma na względzie fakt, że zbyt gwałtowne usunięcie z chorego organizmu mefedronu może doprowadzić do intensywnego rozwoju zespołu abstynencyjnego.
Mefedron – etapy terapii odwykowej, jak oczyścić nos po mefedronie?
Odwyk składa się z dwóch etapów. Detoks, który ma na celu oczyszczenie organizmu uzależnionego z substancji toksycznej, to pierwszy krok. Z kolei drugi to terapia, która może być grupowa albo indywidualna. W stan abstynencji chory powinien przechodzić łagodnie, aby mieć motywację do podjęcia terapii. Jej zadanie polega na przepracowaniu problemów, które popchnęły pacjenta w stronę narkotyku. Podczas sesji nałogowiec uczy się, jak radzić sobie z trudnościami bez korzystania z używki. W trakcie spotkań z terapeutą otrzymuje informacje na temat konsekwencji narkotyzowania się mefedronem, a także skutków ubocznych dla ciała oraz psychiki.
Terapia odwykowa przygotowuje chorego do życia bez nałogu. Dostarcza mu wiedzę oraz techniki, które posłużą mu jako wsparcie w powrocie do normalnego funkcjonowania w społeczeństwie.
