Czy terapia uzależnień zawsze wymaga przebywania w zamkniętej placówce?
Leczenie uzależnień to skomplikowany i nierzadko długotrwały proces, wymagający od lekarzy specjalistycznej wiedzy zarówno na temat specyfiki choroby, jak i zachowań samego uzależnionego. Mimo tego faktu, cały proces nie musi odbywać się w placówce zamkniętej i odizolowanej od świata zewnętrznego.
Spośród najczęściej stosowanych form terapii uzależnień, wyróżnia się przede wszystkim trzy – leczenie w trybie stacjonarnym oraz terapię dzienną i ambulatoryjną.
Pierwszy z tych przypadków stanowi bezwzględnie najbardziej skuteczne rozwiązanie dla osób na wstępnym etapie leczenia. Jest to również forma terapii konieczna, gdy osoba uzależniona doświadcza dużych problemów z utrzymaniem założonego okresu abstynencji, a także wtedy, kiedy na co dzień narażona jest na kontakt z ludźmi zagrażającymi skuteczności walki z nałogiem. Leczenie stacjonarne, dzięki swojej intensywności oraz dużej częstotliwości kontaktu ze specjalistami w dziedzinie terapii uzależnień, pozwala uzyskać solidną podstawę do skutecznego wyjścia z nałogu.
Jeśli chodzi natomiast o terapie w trybie ambulatoryjnym oraz dziennym, nie obejmują one całodobowej obecności pacjenta na terenie ośrodka, dlatego mogą być rozwiązaniem dla osób, które nie są w stanie pozwolić sobie na kilkutygodniową izolację od swoich codziennych spraw. Spotkania prowadzone są z częstotliwością dobraną do indywidualnych potrzeb konkretnego uzależnionego, a ich liczba zmniejsza się z biegiem postępów w leczeniu. Najczęściej leczenie ambulatoryjne oraz dzienne składa się z dwóch etapów – podstawowego i pogłębionego. Zaczyna się od około 3 sesji w tygodniu, a kończy na jednej. Terapie w takim trybie mogą być prowadzone zarówno w placówkach publicznych, jak i w prywatnych przychodniach, gabinetach i poradniach specjalistycznych.
W przypadku wszystkich wspomnianych form leczenia, optymalne warunki do wychodzenia z nałogu uzyskuje się poprzez łącznie terapii bazowej ze spotkaniami grup samopomocowych (takimi jak np. mitingi AA), zrzeszającymi ludzi dotkniętych konkretnego rodzaju nałogiem.
